عصر بهانه های جدید
عصر بهانه های جدید
نویسنده: علیرضا عبدی
آیا از نرسیدن به هدفهای سال قبلتان رنج میبرید؟ آیا تنها برنامهتان برای امسال، خط زدن عدد ۱۴۰۱ بالای صفحه برنامهها و نوشتن عدد ۱۴۰۲ است؟ پس با ما باشید تا با بهانههایی خاص، شما را از این عذاب وجدان ساختگی نجات دهیم.
عصر بهانه های جدید
سال جدیدی که با سهشنبه آغاز شود، آن هم روز تعطیلی که سه روز بعدش هم تعطیل است، اصلاً هدفی به آدم میماند؟ نه والّا. همین که خستگی یک سال گذشته را از تن بیرون کنید، خودش کلی هدف است.
ماه مبارک رمضان، آن هم سومین روز بهار؟! همین که بیایی بنشینی و از ماه مبارک بیشترین بهره را ببری، خودش بهترین هدف است. هدف الهی. مگر امسال چندتا ماه رمضان داریم؟ دوتا؟ هر سال یکی بود که! خب باشد! اصلا همین که دوتاست، انسان از الآن برای دومیاش هم ضعف میکند. برنامهریزی و هدفگذاری که پیشکش.
بهار، فصل حساسیتهاست. همین که مدام جایی از بدنت میخارد ولی هوس کتک خوردن نداری، خودش آنتیهدف است. خوابآلودگی را که نگویم اصلاً. کار از قِیلوله گذشته، بهار فصل خِیلوله است. یعنی حالتی که خیلی خوابت میآید.
تورم و گرانی… سال جدید با چه چیزی شناخته میشود؟ سریال پایتخت؟ نه. مردان آهنین؟ نه؟ مهران رجبی؟ نه. مهران رجبی در مردان آهنین؟ نه… «پارسال باز قیمتا خیلی بهتر بود!» بله. تورم جدید برای اجناس جدید.
اجناسی که پارسال یکهویی و در مدت زمان ۳۰ ثانیه که دلار حوالی ۶۵ هزار تومان بود، خریداری شد و با افت قیمت، اصلا پایین نیامد. خود همین، باعث برهم زدن اهداف است. ماها انگیزه داریم و داریم ولی انگیزه دلار بیشتر است.
امتحانات میانترم… همین که استاد روز آخر سال، بهجای تبریک سال نو، تاریخ و بودجهبندی امتحان میانترم را مشخص میکند، برنامههای شماست که به فنا میرود.
بهانه آخر که شما را راحت میکند، نداشتن پیک شادی است. مدرسه هیچچیزی که نداشت، پیک شادی داشت.
پیک شادی، هیچچیزی که نداشت، با خودش برنامهریزی میآورد. دوسه روز اول که با لطیفههایش مشغول بودیم. بعدش هم بازی و سرگرمیهایش. بعدش هم جمع میکردیم تا شب سیزده که تا میرسیدم خانه، با عجله مینوشتیم. برنامه همین میشد.
بنابراینانی که ملاحظه کنید… آن عددی که بالای اهداف خط زدید و ۱۴۰۱ شد ۱۴۰۲، بکنیدش ۱۴۰۳. خلاص.
پایان
برای مطالعه سایر مطالب اینجا کلیک کنید.