تفاوت طنز و کمدی با ذکر مثال و رسم شکل
ترجمه و تالیف: الهه ایزدی
کمدی
ریشه واژه کمدی، از کلمه یونانی کُمِدیا است. کمدیا هم شکل تغییریافته واژه کوموس است که ظاهرا جشنی کهن بوده همراه با آوازخوانی.
ارسطو کمدی را نقطه مقابل تراژدی میداند. در کمدی مسائل اجتماعی و اخلاقی روزمره به زبان طنزآمیز بیان میشود، پس فرزند زمانه خویش است.
سرگذشت و گرفتاریهای انسانهای معمولی چیزی است که کمدی معمولا به آن میپردازد، بنابراین زبان آن هم برگرفته از زبان مردم عادی است.
خواننده/بیننده آثار کمدی میتواند با خیال راحت و بدون استرس تا انتهای اثر را دنبال کند و سرگرم شود چرا که مطمئن است پایان غمانگیزی در کار نخواهد بود.
اساسا مخاطب در کمدی قرار نیست که با شخصیتهای اصلی همذاتپنداری کند و هدف، خندیدن است.
کمدیها اصولا نیازی به داشتن پیرنگ قوی ندارند و بداهه میتواند نقش مهمی در روند اجرای آن داشته باشد.
تفاوت کمدی و طنز
در طنز، خنداندن مخاطب، هدف نیست بلکه وسیله است. وسیلهای برای رسیدن به هدفی والاتر که همانا به فکر فرو بردن مخاطب و نمایش رذالتها و پلیدیهاست.
هدف نهایی طنز، ایجاد اصلاح است.
طنز هوراسی و جوونالی
دو بینش متفاوت نسبت به طنز وجود دارد:
۱- انسان ماهیتا موجودی پاکسیرت است ولی به مرور زمان و از سر حماقت، خوبیهایش را از یاد برده.
طنز باید با برجسته کردن زشتیها و بدیها، خوبیهای فراموش شده را به مخاطب یادآوری کند.
هدف، ترویج اخلاقیات است. طنز هوراسی، طنزی ملایم، خوشبینانه و همراه با همدردی و شفقت است.
این نوع طنز، از نام هوراس (Quintus Horatius Flaccus) شاعر سرشناس رومی گرفته شده است.
نمونههای طنز هوراسی:
نمایش زنده شنبهشب، ماجراهای هاکلبریفین و دکتر استرِینجلاو: چطور آموختم نگران نباشم و بمب را عاشقانه دوست داشته باشم
۲- انسان ذاتا پلید و بدسرشت است و خوبی و نیکی مثل سوزنی در انبار بزرگ بدیها هستند.
انجام کارهای بد از سر رذالت است. طنز باید بتواند انسان را از دنبال کردن زشتیها بازدارد.
طنز جوونالی، طنزی خشن، خشک، تلخ و گزنده و بدبینانه است.
بنابراین کنایههای بیشتر و تندتری میزند.این نوع طنز از نام جوونال (Decimus Iunius Iuvenalis) شاعر طنزپرداز رومی گرفته شده است.
نمونههای طنز جوونالی: پرتقال کوکی ، مزرعه حیوانات و فارنهایت ۴۵۱
منبع: اینجا کلیک کنید.
پایان
برای مطالعه سایر مقالات اینجا کلیک کنید.